Tematem książki Jakuba Banasiaka są przeobrażenia państwowego systemu sztuki w schyłkowym PRL i w początkach transformacji ustrojowej. Wychodząc poza utarte narracje na temat kultury artystycznej lat 80. XX wieku, koncentrujące się na oporze twórców wobec komunistycznego reżimu, autor rysuje szerszy i bardziej zniuansowany obraz tego okresu. Przedstawia nie tylko polityczny, ale także społeczny, instytucjonalny i ekonomiczny kontekst ówczesnego życia artystycznego i dotykających go przemian systemowych. Na podstawie szerokiej kwerendy archiwalnej pokazuje relacje pomiędzy polityką kulturalną państwa, instytucjami sztuki, krytyką artystyczną, rynkiem sztuki, sceną młodzieżową i podziemiem artystycznym. Przyglądając się funkcjonowaniu państwowego systemu sztuki w „proteuszowych czasach” – w okresie stopniowego wychodzenia kraju z komunizmu – redefiniuje dotychczas stosowane cezury czasowe. Zwraca przy tym szczególną uwagę na znaczenie liberalizacji systemu po 1986 roku oraz procesualny charakter transformacji ustrojowej przełomu lat 80. i 90. Przeczytaj „Wprowadzenie” Praca Jakuba Banasiaka stanowić będzie, moim zdaniem, podstawę naukową dla każdego badacza polskiej sztuki ostatnich dziesięcioleci XX wieku. Prof. Piotr Juszkiewicz W mediach: Arkadiusz Gruszczyński, Nie było cięcia. Rozmowa z Jakubem Banasiakiem, Dwutygodnik.com, 2021, nr 298 Janusz Miliszkiewicz, Kapitał uśpiony w obrazach, „Rzeczpospolita”, 28.01.2021 Jakub Majmurek, Między rozpadem PRL a terapią szokową – społeczna historia sztuki „długich lat 80.”, „Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej”, 2021, nr 28